Jachtdag

Soms gebeuren dingen ineens voordat je er erg in hebt. Afgelopen donderdag las ik een facebookberichtje en een paar uurtjes later had ik een uitnodiging binnen om vandaag mee op ganzenjacht te gaan! Hoe leuk het ook is om te trainen en wedstrijden te lopen, de praktijkjacht is toch waar het hele spelletje om draait.

Zo gebeurde het dus dat vanochtend om 3.30 de wekker afliep. Gelukkig was de lokatie vlakbij anders had ik net zo goed niet naar bed kunnen gaan. De lokatie had overigens wel een enige vorm van sentiment: het was vlakbij de plaats (Rhoon/Poortugaal) waar ik met Isis en Yara GBO en VGBO cursus heb gedaan! Daar is de kiem gelegd van mijn passie voor jachthondenwerk.
Na het veld te hebben voorzien van camouflagenetten/-hutjes en ganzen- en duivenlokkers namen we positie in en is het maar wachten tot de ganzen invliegen. Voor Sverre en ‘mijn’ jager werd het geduld extra op de proef gesteld. Aan de andere kant van het perceel hadden ze al meer geluk. Geduld wordt echter beloond en ik kan Sverre inzetten op zijn eerste gans, een enorme knijter van een Canadese gans. Deze ganzen kunnen tot 1 meter groot worden en een kilo of 6 wegen.
Sverre vond dit ook te gortig en wilde hem niet oppakken. Enige haast was wel geboden want er kwam alweer een nieuwe vlucht aan. De jager die vlakbij in de sloot zat, heeft de gans toen binnen gehaald.
Na een tijdje werd ik naar de andere kant van het veld gestuurd. In de tarwe lag ergens een duif en een nijlgans. De nijlgans had Sverre gauw gevonden maar deze wilde hij ook niet oppakken. Hij lag heel dichtbij dus ik heb hem zelf opgeraapt. De duif was daarna snel binnen!
Daarna naar de tarwe aan de andere kant van een sloot. Ook hier een duif en een grauwe gans. Ik zie aan de houding van Sverre wanneer hij iets gevonden heeft en ik moedig hem aan om te apporteren. Hij heeft er een flinke klus aan om deze gans door de tarwe en over water bij me te brengen maar hij doet het wel! Nu nog een duif. Ik stuur Sverre weer over water en al snel staat hij naar de grond te kijken. Uit zijn houding maak ik op dat de duif nog fladdert maar hij hem niet op wil pakken. Deze duif hebben we dus laten halen door een andere hond.
Al met al viel deze eerste jachtdag niet tegen. Sverre was super rustig op post en heeft zeker goed willen werken. Hij zal meer ervaring op moeten doen met gans en wild dat niet kickdood is. Hopelijk krijgen we die kansen ook nog.

Ik heb zelf een paar foto’s van Sverre bij het tableau gemaakt. Bij de hele jacht was een fotograaf aanwezig voor een artikel wat verschijnt in De Jager dus misschien krijg ik daar nog wat meer foto’s van. Wordt vervolgd….
Het tableau (14 ganzen, 10 duiven) ligt binnenkort waarschijnlijk bij iemand op het bord. Het vlees is het meest biologische wat je maar voor kunt stellen. Kijk eens op Hollands Wild

Ja, daar zit je dan met je goede bedoelingen…. wat vaker de weblog bijhouden….ahum…
Nu is het natuurlijk wel zo dat in het eerste jaar van een nieuwe pup er wel heel erg veel valt te vertellen. Daarna is het een kwestie van stapjes vooruit zien te maken.  Sinds ik in januari aan het conservatorium in Amsterdam begonnen ben met de post HBO opleiding ‘Muziekeducatie – Musicians for Music Education’, heeft de training van Sverre min of meer stil gelegen. Het zijn gewoon een paar verschrikkelijk drukke maanden geweest. Zo’n serie komt er nog een keer aan vanaf september tot en met december. Dan is de opleiding afgerond en hoef ik in mijn weekrooster hopelijk niet meer het ene gat met het andere te vullen.
Genoeg geklaagd! Nu is het vakantie en train ik me helemaal suf met Sverre 🙂
Het gaat momenteel ook best goed. Na een periode waarin hij heel erg onzeker was, begint hij nu weer wat meer bravoure te krijgen. Niet dat hij nou ineens een branieschopper is hoor. Soms heeft hij nog wel wat extra aanmoediging nodig.
En aangezien we dit jaar niet op vakantie gaan, kan ik me helemaal op hem concentreren. In augustus doe ik in ieder geval 1 knjv proef (bij een 2e sta ik reserve), 1 diplomadag en 1 veldwerkclinic. Hopelijk in september nog een knjv proef (ook reserve) en dan in oktober nog een workingtest. Afgelopen jachtseizoen mocht Sverre een dag mee op jacht maar helaas was hij toen geblesseerd (gescheurde voetzool). Wellicht in het komende seizoen nog een keer een mogelijkheid.
Hieronder een korte impressie van de training van afgelopen week

hebbes!

geduldig wachten met Ziva tot we aan de beurt zijn

terug van een lange sleep: over het veld (90 m), haak naar links (60m), door het bos (20m), uit het bos een haak naar rechts en dan nog een stuk over het veld (60m)

Over water, dan door de bramen en andere troep om nog een keer over water te gaan. Dummy zoeken en zelfde weg weer terug

“B”

De vorige blog eindigde ik met : ‘Nu op weg naar een B diploma’. Ik had voor 2 mogelijkheden ingeschreven: De diplomadag in Heerle en in Simonshaven.
Naarmate de eerste datum dichterbij komt, merk ik dat Sverre een beetje een terugval heeft. Het trainen gaat wat moeizamer en het enthousiasme lijkt wat minder. Markeren gaat niet altijd even lekker en bij over water sturen is hij onzeker. Ik besluit de diplomadag in Heerle af te zeggen. Ik wil geen druk op Sverre leggen en ongewild gebeurd dat toch wanneer de resultaten tegenvallen. In de daarop volgende weken nòg meer als anders op succes getraind. Vantevoren goed bedenken wat er eventueel mis zou kunnen gaan en dat vervolgens volledig uit bannen. Ik merk dat het beter gaat en besluit om in principe in Simonshaven mee te doen met dien verstande dat ik een dag vantevoren altijd nog af kan melden. Een extra duwtje in de rug is wanneer Sverre op een training een hele mooie markeerproef op 70 meter laat zien. Mooi steady, weg op één commando, mooie lijn en bovenop de dummie. Ook in de week erna nog een goede ‘over water’ dus ik besluit om gewoon te gaan met als uitgangspunt te kijken waar we ongeveer staan.

Het is altijd even spannend in welke volgorde je de proeven af dient te leggen. Gelukkig mocht ik beginnen met ‘over water’. Gelukkig, want aan het begin van zo’n dag zit Sverre toch net iets meer vol met adrenaline. Minder gelukkig werd ik toen bleek dat van de 10 honden die vóór mij moesten starten er slechts 4 succes hadden. De rest kon feitelijk al naar huis. Met de inzetplek bovenop een dijkje moest Sverre een kleine 30 meter overzwemmen. Bij de eerste inzet zwemt hij een stukje maar komt weer terug. De 2e keer gebeurt hetzelfde en de keurmeester zegt: ‘je mag hem nog één keer inzetten en als hij dan niet gaat….’  “slik…” Maar jawel, hij gaat nu in een mooie lijn naar de overkant. Pfieuw!! Daar aangekomen loopt hij over het pad en groenstrook naar de bosjes. Hier tekent hij vrijwel meteen op de wind. Ofwel, hij ruikt de dummie, pakt hem op en komt netjes terug zwemmen. Terwijl het voor veel honden hier dus mis ging. Die hebben zich suf lopen zoeken alleen veel te ver. Op het nippertje een 6, maar goed, ik doe nog mee. Onze route vervolgt naar apport uit water. Die levert 10 punten op. Daarna mogen we markeren. Dat vind ik toch ook wel spannend. Nergens voor nodig zo blijkt. Sverre zit netjes, neemt weer een mooie lijn aan en even heb ik het idee dat hij te ver door loopt. Maar nee hoor! Met z’n snufferd er bóvenop en in één lijn weer terug. Wéér een 10! Daarna 2 minuten uit het zicht van de baas blijven liggen en een kort apport. Dit zou geen probleem mogen zijn en is het ook niet. 20 punten erbij! ‘Dat gaat lekker Mul’ denk ik ‘maar hou je hoofd koel. Je hebt nog niets’.
Vlak voordat ik aan de beurt ben bij verloren zoekapport besluiten keurmeester en helper even te gaan lunchen. Potdomme! heb ik weer. Na 20 minuten wachten mogen we dan eindelijk. Is ook altijd spannend want de hond verdwijnt in het bos en verder zie je niks meer. Ik hoor rechts een hoop gekraak en geritsel. Dat bevalt me niet zo want ik meen dat de dummie juist links ligt. Groot is mijn verbazing als Sverre vrolijk het bos uitspringt met een dummie in de vang. Krijg ik toch weer een 10…
Nu begin ik em te knijpen want de laatste 2 onderdelen (parcourtje volgen en de hond wegsturen en weer terugfluiten) mogen normaal gesproken geen probleem zijn.
De route hier naar toe is een flinke wandeling. Het is warm dus onderweg laat ik Sverre even lekker zwemmen om op te frissen. Bij de proef aangekomen kan ik vrijwel meteen beginnen. Het aangelijnd volgen gaat niet zo fraai; los volgt Sverre echter uit de kunst. Ik krijg er een 8 voor. Bij het uitsturen geef ik Sverre het commando ‘vrij’ en hij schiet er vandoor. Op een meter of 35 moet ik hem weer terughalen. Ik roep altijd eerst de naam (telt niet als commando) en dan fluit ik het sein ‘ kom voor’ ‘, maar als Sverre zijn naam hoort, kom hij al terug racen. Dan weet ik al: dit is de 6e  volle bak van de dag.

Hemeltje lief! Ik heb op Sverre’s eerste diplomadag voor een B diploma dus ‘gewoon’ 74 van de 80 punten gehaald!!  Dan wordt het spannend want met die punten is het niet ondenkbaar dat je in de prijzen valt.
Bij de prijsuitreiking blijkt dat 22 van de 50 honden een B diploma hebben gehaald. Bij nummer 5 is het puntenaantal 73. ‘Shit’ denk ik. Nèt niet in  de prijzen. Maar wat blijkt? Nummer 3 en 4 hebben óók 73 punten. In dat geval wordt de rangschikking bepaald door de leeftijd van de hond (waarbij de jongere hond hoger wordt geklasseerd). Bij de 2e plaats wordt mijn naam genoemd en natuurlijk heb ik daarna nog wel even gedacht  ‘als dit en als dat dàn….’, maar ik ben echt superblij met deze prestatie van Sverre. Natuurlijk gaan we nu dus workingtesten in de B1 klasse doen. De eerste is in oktober. Ik verwacht nog niet meteen een certificaat te halen want het verschil tussen C klassen en B1 is best groot maar we gaan er lekker voor trainen.
Eerst gaan we nog een jachtproevendag doen in Rilland, en KNJV proeven in Dongen en Klundert.

Aan het werk

De voorjaars workingtesten zitten er weer op voor Sverre en mij. De eerste was in Dongen bij de GRCN. We konden meteen met een, voor Sverre, lastige proef van start: dubbele markeer. Hij heeft moeite met het onthouden van de 2^e dummie. De eerste proef van de dag dus het lijf vol met adrenaline. Sverre stuift erop af maar gaat te hard er voorbij. Hij zoekt nog wel maar bij de helpers en de valplaats van de eerste dummie. Eén gemist dus….
Overige proeven gaan best goed behalve een proef met water. Sverre raakt daar enigszins verstrikt in de touwtjes van de lokeenden. Dat doet de proef geen goed dus hier missen we ook een dummie.
Al rekenend kom ik tot de conclusie dat het net wel of net geen certificaat gaat worden. Minimum aantal punten is 60. Teleurstellend is het als we 49 punten blijken te hebben. Ik ben er echter van overtuigd dat bij 2 proeven fouten zijn gemaakt in de puntentelling. In ieder geval van één proef blijkt dat ook idd zo te zijn: 19 ipv 9 punten. Totaal dus al 59. Van de andere proef waar ik mijn twijfels over heb, wordt ik niet veel wijzer. Zonder aarzelen of rare dingen had Sverre daar in korte tijd de 2 dummies binnen. Dan kan het nooit maar 10 punten opleveren.
De herkansing volgt in Bergschenhoek. Ook hier beginnen we met dubbele markeer. Nu heuvel af en de 2 dummies vallen in elkaars verlengde in hoog gras. Pittig. Ook hier is Sverre de valplek van de 2^e dummie helemaal kwijt. Door te zoeken, en op het juiste moment een zuchtje wind mee krijgen, kwam dummie 2 toch binnen.
Dit zuchtje wind ontbrak bij de 2^e proef. Deze speelde zich af in het bos. Eerst een markeer en daarna een verloren zoek. Deze laatste kon Sverre helaas niet vinden ondanks dat hij er zowat 2x over gestruikeld is.
Maar ja…dat beetje wind he!

De rest van de dag verliep verder goed en dus mochten we aan het einde een certificaat in ontvangst nemen met 74 punten, een gedeelde 8^e plek.

En afgelopen weekend dan een teamwedstrijd. Dit had ik nog nooit eerder gedaan dus behalve voor Sverre ook voor mij een nieuwe ervaring. Wat voor ons eigenlijk best nieuw was, was het wachten nadat onze dummie al gegooid was. Dan moest bijvoorbeeld eerst de A hond nog ingezet worden op een verre sleep en daarna mocht Sverre pas. Goeie oefening voor hem en dat ging ook goed. Helaas wel een dummie gemist (was een verloren zoek en lag op een bergje zand). Ook haalde Sverre een dummie op van de B hond en dat was ook niet helemaal de bedoeling. En dit soort foutjes kost heel veel punten. Zo hadden we nog een paar schoonheidsfoutjes en uiteindelijk eindigden we op de éna laatste plaats. Tja…iemand moet daar tenslotte staan J. Het was in ieder geval een leuke en leerzame dag.

Nu op naar een B diploma….

Sorry!

Ehm..tja..ehh..sorry! Het is eigenlijk best wel een heel erg beetje lang geleden dat ik hier een stukje geschreven heb. Ik kan niet beloven dat ik mijn leven nu ga verbeteren wat dat betreft. Blogs hebben nu eenmaal een niet te onderschatten concurrentie van facebook.
Sverre heeft zich afgelopen maanden heel snel ontwikkeld. Het apporteerspelletje begint hij steeds leuker te vinden en beter te begrijpen. Aan de andere kant lijkt hij soms ook wel eens te denken “Baas, wat je nu van me vraagt is echt onmogelijk”. Onzekerheid! Ik moet echt goed in de gaten houden dat Sverre voldoende vertrouwen heeft in zijn opdracht. Dus we werken altijd dusdanig dat er iets gebeurd waardoor hij weet ‘dáár moet ik zijn’. Bij een verloren apport kan ik hem wel ‘blind’ het bos in sturen, maar dan moet het niet te lang duren voordat hij succes heeft, anders wil hij nog wel te vroeg opgeven. Dat Sverre geen echte rauwdouwer is bleek afgelopen training ook. Een apport aan de overkant van een sloot. Netjes  naar de overkant maar daar blijkt de kant erg stijl. Sverre kan er dan niet meteen uit, dus dan keert ie weer om. Uiteindelijk met veel ge-prrrrt en dummy opgooien toch naar de overkant gekregen.  En dat is dan weer een voordeel van Sverre; een volgende keer gaat hij dan waarschijnlijk wel in één keer.
Afgelopen zomer heeft Sverre een paar keer ‘wild’ geproefd. Een eend vond ie maar raar, en een konijn wilde hij dus echt niet loslaten. Wat dat betreft is hij inmiddels ook enorm gegroeid. De eend is de gewoonste zaak van de wereld, een kraai een ekster of een klein fazantje net zo. Konijnen moet ik eerst nog op de kop tikken voordat ik kan zien hoe hij daar nu mee omgaat. Ik verwacht een stuk beter dan 6 maanden geleden. Het leuke is nu dat ik dus ook sleepjes kan gaan doen. Daarbij is Sverre in het nadeel omdat hij zo verschrikkelijk snel kan zijn. Voorlopig dus nog even geen haken maar slechts flauwe bochten langs water en bos. eerst zijn neus maar leren te vertrouwen.

Overigens valt het niet mee om èn je hond voor te jagen èn te filmen 🙂
Vanaf april gaan we mee doen aan workingtesten. Allemaal nog op C niveau. Hopelijk kunnen we ook nog aan een teamwedstrijd mee doen.
In juni gaan we dan proberen een club-B te halen en daarna ook een knjv B.

Lekker weg… deel 2

Afgelopen zondag de laatste training van het seizoen gehad. Even er tussen uit voor een weekendje Wereld Muziek Concours en dan lekker op vakantie. Sverre moest in de training wel even op gang komen. De eerste ‘vooruit’ was niet helemaal doorgedrongen dus ik moest een beetje inlopen. Ook bij het zoekapport daarna wist hij eigenlijk niet wat hij nou eigenlijk in dat bos moest doen. Hierna ging het beter met een parcourtje aangelijnd en los volgen en daarna 50 meter vooruit op een dummie. Nadat we eerst al een eend hadden geapporteerd was het nu ook tijd voor de introductie van een konijn. Na enige ondersteuning hield hij Nijntje goed vast en bracht hem netjes voor. Na de koffie wat dirigeer oefeningen naar links en naar rechts; daarna nog vooruit sturen richting een pion, laten zitten en daarna naar rechts om een dummie uit het water halen. Tot slot ook nog een eend uit water geapporteerd en een apport òver water. Het was weer een heerlijke besteding van de zondagochtend!

Vorige week zijn we ook nog met de hele club op pad geweest. De wandeling vorige keer in Kinderdijk was zo goed bevallen, dat we nu weer een stukje Hollands Glorie hebben opgezocht. Een mooie route in de Krimpenerwaard in de omgeving van Gouderak. Ook hier weer de vraag: hoe Hollands wil je het hebben?? Mooi polderlandschap met een heerlijke variëteit aan flora en fauna: weidevogels, watervogels, hazen en het gebruikelijke wei-vee. Genoeg gelegenheid voor de honden om lekker los te lopen en af en toe even een duik te nemen.

1 watervogels

2 vreemde vogels 🙂

3 niet zulke schone sloten….

Denkend aan Holland….

Al bijna 15 jaar wonen wij hemelsbreed ong. 5 km af van wat algemeen toch wel wordt gezien als hèt symbool voor Nederland: de molens van Kinderdijk!
Terwijl Japanners, Chinezen, Russen, Brazili- en Amerikanen met busladingen tegelijk worden gedumpt langs de Lekdijk, ben ik er dus nog nooit geweest. Daar moest maar eens verandering in komen!
Ik heb de stoute klompen dus aangetrokken en ben met het pontje richting Kinderdijk getuft. Noa en Sverre mochten ook mee, terwijl Yara met een geblesseerd achterpootje het huis mocht bewaken.
Vanaf het moment dat ik aan boord stapte, waande ik mij al op vakantie. Natuurlijk waren enkele Japanners, een stel Britten en wat Frans-achtig sprekenden (o ja, en een Fries) mijn medepassagiers.
Slimme Hollander als ik ben, koos ik er voor om niet met de toeristenstroom mee te lopen, maar een stuk voorbij het Visitor Centre richting de eerste molen te gaan. Helaas is het dan òf verboden voor honden òf uberhäupt verboden toegang. Welkom in Nederland! Dus toch genoodzaakt mij te begeven tussen de snorrende Nikons, Canons en Sony’s. Ben benieuwd op hoeveel i-pads Noa en Sverre meereizen naar verre bestemmingen. Molens zijn tenslotte leuk, maar 2 kletsnatte Goldens nog veel leuker ;-).
Afijn, we hebben heerlijk gelopen, de honden met balletjes en water gespeeld en genoten wat ons kleine kikkerlandje voor moois te bieden heeft!

 

1 ff lunchen

 

2 waterpret met een balletje

3 Hollands Glorie

4 Oost West, Thuis Best!

 

Snelheid

Het begrip ‘Snelheid’ in verband brengen met Sverre kun je op 2 manieren doen. Voor de hand ligt natuurlijk zijn snelheid wanneer hij zijn lange stelten even flink aan het werk zet en daardoor verschillende salto’s maakt wanneer hij ‘ineens’ bij de dummy is (“goh?? Ben ik er nu al???”). De andere uitleg is de snelheid waarmee hij dingen ontdekt, ofwel leert. In de training komen steeds nieuwe dingen aan bod, en het gemak waarmee dat soms lijkt te gaan vind ik nog steeds opmerkelijk. Niet dat alles altijd in een keer goed gaat, maar dan is het mijn schuld dat ik een tussenstap heb overgeslagen. Het nadeel van een snelle leerling is natuurlijk dat hij verkeerde dingen ook snel aan kan leren, dus aan mij de dankbare taak om te voorkomen dat dat gebeurd. Dat houdt dus in: goed nadenken over een opdracht (of locatie bijvoorbeeld). Trainen staat vooral in het teken van vertrouwen opbouwen zodat we in een volgend stadium afstanden kunnen vergroten en meer dingen combineren.
Gek genoeg is apport uit water moeilijk voor Sverre. Wordt er gewoon een dummy in het water gegooid, dan mist hij het vertrouwen (althans dat is mijn idee) om er naar toe te zwemmen. Sta ik echter aan de overkant en gooi dan een dummy, dan is er geen probleem! (zie filmpje) Hier gaan we dus aan werken, want dit is wel een onderdeel voor een C diploma, en dat hoop ik in november toch wel te gaan halen!

Sverre houdt goed in de gaten hoe zijn trainingsmaatjes de proeven doorstaan

King Sverre

Vanaf het moment dat Sverre in huis is, heeft hij al ‘iets’ met ons keukengordijn. Meestal ligt hij erachter maar de laatste tijd lijkt het soms alsof we een gordijn met pootjes hebben.
Drama Queen, King Sverre, Willem IV, Clown, Casper het Spookje… . het heeft Sverre al een aantal bijnamen opgeleverd.

nog als pup….

als puber en als Koning Sverre

Incognito bij de waterbak en heel hard Boe! roepen tegen Yara

Vandaag (hoe fijn kan het zijn om eens de honden uit te laten als het nìet regent) met 3 honden en één dummy op stap. Dat is in zoverre een risico dat Noa helemaal doordraait zodra een balletje of dummy ten tonele verschijnt. Springen, blaffen…alles trekt ze uit de kast om dat ding maar te krijgen. Echt uitgebreid trainen met haar erbij is er dus niet bij. Gewoon een beetje fun dus tijdens een gewone wandeling. De eerste proef om te doorstaan was een dummy uit water. Voor de zekerheid Noa maar even vastgebonden aan een boom (kan ze vast wennen voor de vakantie…;-)). Het lijkt alsof Sverre de dummy op het water niet goed ziet, want hij draait al gauw weer om. Gauw even een balletje er achteraan gegooid, en toen kwam mijn dummietje netjes binnen. Yara mocht de bal halen. Daarna de dummy voor Yara terwijl Sverre netjes los blijft zitten, dan nog een keertje Sverre. Ondertussen begint Noa zich te roeren. Ik vond haar eigenlijk al verdacht rustig…. Een voorzichtig gepiep dreigt uit de hand te lopen maar als ze toch weer even stil is, mag ze als beloning ook een duik nemen om een dummy op te halen.
Daarna even lekker relaxen (dwz achter mekaar aan racen*) en vervolgens op een veld, met kniehoog gras/riet en nauwelijks wind, een paar markeerapporten gedaan op korte afstand. Voor Sverre een mooie oefening op markeren en steadyness terwijl de andere honden aan het werk zijn.
Sinds kort ben ik ook begonnen met uit het zicht liggen te oefenen. Een paar maanden terug ook al eens geprobeerd maar toen was Sverre er duidelijk nog niet aan toe. Intussen zijn we zo ver dat ik een halve minuut uit zicht ben, daarna weer 10 seconden in beeld om vervolgens weer voor een volle minuut te verdwijnen. Daarna ligt Sverre nog steeds als een huis, dus dat gaat de goede kant op.

Noa blijft wel op de plaats maar vertikt het te gaan liggen

Tot slot nog even vooruit sturen op een dummy. Hier was het weer een strijd om Noa niet voor te laten dringen (wat natuurlijk prompt gebeurde…). Ook nu bleef Sverre netjes op zijn beurt wachten, dus ik was weer helemaal tevreden J

Onze bruinjoekeltjes blijven netjes wachten terwijl ik met Noa een dummy wegbreng

*) de honden dan hè!!

 

 

In training – 2

Op Hemelvaartsdag 2012 reed ik in de middag met Ineke richting Hamburg om vanaf daar de volgende dag naar Bergen te vliegen om Sverre op te halen.
Hemelvaartsdag 2013 staan we samen op het veld om met Sverre een aantal oefeningen te doen.
Een paar maanden geleden maakte ik me nog wel eens zorgen. Zou Sverre dat hele apporteergebeuren nou wel leuk vinden? Of gáát hij het nog leuk vinden? In eerste instantie leek het daar niet heel erg op. Elke grasspriet was interessanter dan een dummy. Nou… daar is aardig verandering in gekomen.
De laatste weken heeft hij enorm veel progressie geboekt. We laten Sverre nu zoeken in het bos of open veld, markeren over redelijk grote afstanden, apporteren uit water of òver water, begin gemaakt met naar links en naar rechts sturen….kortom het echte werk 😉
Nu moet ik er wèl goed op letten dat hij niet het initiatief overneemt en richting dummy vertrekt voordat ik zeg dat dat mag. Zeker bij waterwerk is dat stukje steadyness best moelijk voor meneertje. Het is wel heel mooi om die passie te zien. Sverre wil duidelijk graag werken en voor mij is dan de uitdaging om dat in goede banen te leiden.

Tijdens de training heeft Ineke vanochtend ook 2 filmpjes gemaakt. Hieronder doen we een apport òver water en een verloren zoek op open veld: