‘Tree’ of a kind

Regelmatig wordt ons de vraag gesteld wie van de drie Goldens nou de baas is. In principe zijn wij dat natuurlijk zelf, maar er is er ééntje die nog hoger staat, en dat is onze kat KoKo.
Als we bij ons de schuur uit lopen, is er meteen een perkje met struiken en een paar bomen. KoKo heeft dit tot haar territorium verklaard en ligt daar hele dagen in de zon of onder een struikje te snorren.
Het trottoir wat hier langs loopt gebruik ik om eenvoudige oefeningetjes met de honden te doen. Een tijdje geleden ben ik daar begonnen met ‘vooruit sturen’: een wit emmertje met daarop een lekker stukje leverworst. Moet je dan eens opletten of Sverre in een rechte lijn naar dit emmertje toe wil lopen!
Laatst deed ik deze oefening weer eens. Ik had Sverre naast me zitten zodat hij goed kon zien dat er op het emmertje iets neer werd gelegd. Omdraaien, Sverre laten volgen en na een meter of 15 weer omdraaien naar het emmertje toe. Op het moment dat ik draai, zie ik KoKo uit de struiken komen, op het emmertje afhuppelen en het stukje worst weggrissen. ‘Zo baas! Dat is aardig van je!!’
Als ik nu de oefening weer wil doen, komt KoKo al uit de struiken terwijl ik het emmertje nog maar nauwelijks heb neergezet. Hoezo, katten kun je niks leren!!

Ook vandaag was KoKo weer erg hulpvaardig. Op hetzelfde trottoir doe ik ook de ‘blijf’ oefening. Ik kan hier ook makkelijk uit het zicht, dus met Sverre ben ik dat ook aan het oefenen. Steeds even een paar seconden achter een muurtje wegduiken en toch kunnen checken of hij blijft liggen. Vanochtend deed ik dit even na de ochtendwandeling. Ik had me weer even verscholen en toen ik weer opdook, zag ik nog net KoKo vanuit de tuin ‘haar’ perkje inschieten vlak voorlangs de neus van Sverre! Dat is toch wel mooi he! Gewoon blijven liggen, mèt afleiding!!

Na het eerste herfststormpje gisteren, ben ik vanmiddag met mijn team ‘groen experts’ maar eens even het Oosterpark wezen inspecteren.

Het team zit klaar om uit te rukken…

Ik kan niet zeggen dat er echt veel of grote schade was, maar er waren toch behoorlijk wat kleine en een enkele grote tak afgewaaid.
De opruimploeg aarzelde geen moment om aan het werk te gaan:

Van Viking naar Kaaskop

Vandaag is Sverre officieel ingeschreven in het Nederlands Honden StamBoek. Met het plaatsen van een stempel (altijd weer die stempels! Het ultieme symbool voor bureaucratie J) op de originele stamboom is Sverre nu ingeburgerd.
Dat hebben we bekrachtigd door samen naar Koningin Beatrix te kijken die de troonrede voorlas:

Diploma!

Een half jaar oud alweer! 6 maandjes geleden waren we helemaal in de wolken toen we de bevestiging van Monica hadden gekregen dat er voor ons een pupje was geboren. In de wolken zijn we nog steeds met Sverre hoor! Eigenlijk gaan we hem steeds leuker vinden J. Vandaag was onze laatste les van de puppycursus. Lekker door de tunnel rauzen en (hele kleine) hoogtesprongetjes. De tunnel vond Sverre iets minder leuk als een paar maanden geleden. Dat komt misschien omdat hij nu z’n kop stoot als ie erin wil…?? De laatste tunnel was een hele lange, bestaand uit 2 aan elkaar gelegde tunnels. Maar dat vond Sverre toch iets teveel van het goede, dus halverwege bij een minuscule opening, piepte hij er mooi tussenuit! De grapjas! Maar goed, een carrière in behendigheid was toch niet de bedoeling. En aan het einde van deze leuke les kreeg Sverre zijn eerste Certificaat. Hopelijk volgen er nog vele!

Deze week kregen we ook bezoek van de chipper van de Raad van Beheer. Omdat Sverre een import hond is, moet hij zeg maar genaturaliseerd worden om in Nederland aan wedstrijden te mogen deelnemen. Voor die procedure moet je eerst de Noorse stamboom opsturen, dan natuurlijk betalen, en vervolgens wordt met het uitlezen van de chip gekeken of het inderdaad de hond is die het zou moeten zijn. Nu is het nog even wachten tot we de stamboom weer terug krijgen. Wordt vervolgd….

Ook kregen we van Ruud enkele foto’s die hij gebruikt heeft voor het schilderij van Sverre en Noa. Je kunt je nu bijna niet meer voorstellen dat Sverre zo klein is geweest:

Prins Pias I

Vandaag was de laatste les puppycursus. Volgende week is nog één keer ‘apekooien’, maar helaas kan ik dan niet. Daarna gaan we natuurlijk door met Elementaire Gehoorzaamheid.
Ook vandaag ging het best netjes. De neus gaat snel naar de grond, dus dat stukje aandacht moeten we nog zien te winnen. Bij het down gaan, wordt af en toe tegen gestribbeld, maar even makkelijk laat hj zich een andere keer gewoon vallen. Beetje onvoorspelbaar dus. Vandaag was Sverre trouwens duidelijk ook nog moe. Gisteren verjaardag gevierd, dus met 5 kinderen, een aantal volwassenen en een leuke Engelse springer was het huis/tuin behoorlijk vol en druk. Bovendien begint Sverre ook wat last van z’n hormonen te krijgen, dus liep hij heel de middag achter Cato aan. Overigens kleine correctie: Sverre krijgt z’n hormonen, en wij hebben er last van….
Maar goed, moe was hij dus. Anders kan ik niet verklaren waarom hij bij de ‘kom voor’ oefening gewoon bleef zitten, en zelfs ging liggen!

Overigens is enige tijd geleden Sverre samen met Noa op de foto gezet door Ruud van Unen. Ruud heeft weer een fantastische pastelkrijt tekening gemaakt: