Vanaf januari zijn we begonnen met jachttraining in een groepje en op de hondenschool begonnen met de cursus VEG I (Voortgezette Elementaire Gehoorzaamheid I). Helaas zijn vanwege de sneeuw een aantal lessen niet doorgegaan.
Sverre heeft nog niet helemaal in de gaten wat de lol is van een dummy. De los-vast oefening doet hij netjes, maar de volgende stap (een lijntje lopen naar de dummy toe en dan terugbrengen) snapt hij nog niet. Meestal blijft hij gewoon zitten, of hij rent wel naar de dummie toe maar laat die vervolgens gewoon liggen. Om Sverre wat enthousiaster te maken op het apporteren, spelen we nu met een dummy in de vorm van een bal en werpkoordje. Dat vind ie echt een machtig gevalletje en hier gaat ie dan ook vol gas achteraan om hem even snel weer bij mij af te leveren.
Afgelopen zaterdag op de training ook iets heel spannends gedaan, althans uit het oogpunt van Sverre: dummy’s uit het bos. Duidelijk in zicht liep Marianne door het bos om daar 6 dummy’s te ‘verstoppen’. Niet alleen Sverre, maar ook Pontus en Ronan zaten meteen in de giraffe-houding om te kijken wat er allemaal gaande was. Bij de eerste keer dat Sverre het bos in mocht (wel aan de lange lijn voor de nodige controle) maakte hij er op de terugweg een eigen feestje van. Ik weglopen natuurlijk en dat was voor Sverre toch wel het signaal om gauw achter me aan te komen, mèt dummy. Direct daarna voor de 2e keer inzetten. Toen ging hij iets meer onzeker het bos in, maar al snel wist hij weer wat de bedoeling was en kwam terug met een mooie rode dummy. Vandaag heb ik deze oefening nog eens herhaald en dat ging ook best goed.
Wachten op ‘zoek apport’
Een ander grapje wat meneer bedacht heeft: ‘weet je wat baas? Je gaat me toch zometeen naar je toe fluiten, ik kom er al vast aan’. Laat dat nou net niet de bedoeling zijn!
Dit gebeurde voor het eerst op de hondenschool.
Rebecca: “je zet de hond op zit, loopt 15 meter weg, draait je om en als ik het zeg, fluit je de hond naar je toe”.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik draai me om, wacht een paar seconden, Rebecca: “fluit ma…” Sverre: “KOM ERAAAAAN”. Jammer vriend, doen we nog een keer!
Zet Sverre weer op zijn plek, loop weg, draai me om, wacht weer een paar seconden, Rebecca weer: “fluit ma…” Sverre: “ik weet het al. KOM ERAAAAAN!!!”.
Doen we nog eens, maar nu zonder ‘fluit maar’; Rebecca (die dus àchter Sverre staat!) steekt haar arm op. Wat denk je? Stuift Sverre weer te vroeg op me af. Gelukkig komt hij wel naar mij toe, en gaat hij niet buurten bij de overige honden. Voorlopig trainen we dus alleen even het ‘zitten’. Het komen doet hij kennelijk wel!
En dan zijn we afgelopen week ook nog even op bezoek geweest bij papa Raffaëllo èn opa Nabucco. Natuurlijk zijn we ook even op pad geweest met Sverre want Gerda was natuurlijk heel nieuwsgierig hoe het ging. Ik heb weer een aantal wijze lessen opgedaan, dus ook daarvoor was het een waardevol bezoekje
Sverre met opa en papa
Jacklaines Dougall Sverre 